DİN VE AHLÂK EĞİTİMİNDE İLETİŞİM ÇALIŞTAYI
SONUÇ BİLDİRİSİ
“Din Ve Ahlak Eğitiminde İletişim” konulu çalıştayda değerli katılımcıların ve tartışmacıların yaptıkları katkılarla din ve ahlak eğitiminde iletişimin nasıl olması gerektiği ve gençlere yaklaşım sürecinde izlenecek yöntemler üzerinde durulmuş ve şu sonuçlara ulaşılmıştır:
1. Din ve ahlak eğitiminde sağlıklı iletişim açısından gençleri anlamak büyük önem arz etmektedir. Bu bağlamda öğrencilerle iletişim halinde olan Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi öğretmenlerinin, din görevlilerinin bilimsel bilgiler ışığında kendilerini sürekli yenilemeleri,
2. Din ve ahlak eğitimi alan öğrencilerin değerler eğitimini, sosyal hayatın içinde uygulamalı olarak alması/görmesi, buna yönelik çalışmaların çeşitlendirilmesi,
3. Öğretmenin özgecilik kavramını uygulamalı hale getirmesi, gençlerin toplumla olan ilişkilerinde kendisini bir başkasının yerine koyabilmesini, yardım melekesini geliştirmesini ve bağışlama duygusu kazanmasını, bizzat hayatın içinde uygulamalı olarak yaşamasının sağlanması,
4. Çocukluktan gençliğe uzanan yolculukta bilişsel ve duyuşsal aşamalar göz önüne alınarak din ve ahlak eğitiminde bireyin gelişim evrelerine uygun iletişim yöntemlerinin seçilmesi,
5. Çocukluktan gençliğe doğru olan yaşam sürecinde öğretmen ve din görevlilerinin bilgi ve iletişim noktasında yetersiz olması, öğrencilerin zihinlerindeki soruları daha da içinden çıkılmaz hale getirdiği, birey olma süreçlerinde bu çözümsüzlüklere çare bulunamaması halinde onlarda olumsuz sonuçlara yol açacağı tespit edilmiş olup bu konu etrafında farklı toplantılarla çözüm arayışlarının devam ettirilmesi,
6. Din konusunda rol model olanların yetersizliği, söylem ile yaşantı noktasında tutarsız tavır sergilemeleri, gözlem yetileri güçlü olan gençlerin dikkatinden kaçmayıp tereddüt ve güvensizliğe yol açması sebebiyle bu yönde gerekli çalışmaların yapılması,
7. Camilerin toplumda üstlendikleri manevi/ruhsal sığınak rolünün güçlendirilmesi ve toplum ihtiyaçlarına cevap veren iyilik uygulamalarının çeşitlendirilerek camilerde uygulanır hale getirilmesi,
8. İnsanın özündeki ahlak ve vicdan dengesinin kurulması; bilgi ve fikir üreten aklı vahiyle buluşturan bencil olamayan bireyler yetiştirilmesinin yeni projelerle desteklenmesi,
9. Ben merkezli yaklaşımlar yerine, açıklayan, sorgulamaların önünü açan, ahlakı fark ederek yaşatan bir perspektif ortaya konulması,
10. Gençlerin sorgulamalarından rahatsız olmadan, açıklamalı, uygun lisanlı, gönül alıcı ve gerçekçi bilgilerin paylaşılması,
11. Din ve dindarlık algısının kötü örnekler üzerinden yürüyemeyeceği göz önünde tutularak algılar ve sosyal ortamlardaki kirlilik ile mücadeleye önem verilmesi, bu noktada doğru içerikler üretilmesi,
12. Gençlerde doğru ve tutarlı bir bilinç dünyası oluşturulması adına dünya ve ahiret dengesinin kurulması, helal-haram; günah-sevap kavramlarının bilimin ışığında, vahyin kontrolünde doğru bir zeminde sunulması,
13. Ezber donanımlar yerine gençlere kendi deneyimleri ile ahlaki edimleri gerçekleştirme imkânı sunulması, erdemli, maharet sahibi ve çok yönlü bir gençlik yetiştirilmesi adına gerekli çabaların ortaya konulması,
14. Gençlerle kurulacak iletişimde durağan olmayan, ilgilerini çekecek şekilde sürekli yenilenen dinamik bir dil kullanılması.